نقاشی رئالیستی معاصر در ایران و شرایط اجتماعی ظهور آن (1376-1388)

این پـژوهش شرایط ظهور نقاشی رئالیستی معاصر از 1376تا 1388در ایران را بررسی می‌کند و با طرح یک مدل نظری ترکیبی، به بررسی تحــولات اجتمـاعی و فـرهنگی ایران در دوره زمانی مورد نظر پرداخته و می‌کوشد نشـان ‌دهـد که اگرچه «به وجود آمدن بحران در نظم گفتمان جامعه»، «بسیج منابع» و «شکل‌گیری زنجیره‌های تعامل» برای شکل‌گیری فرایند تولید هنر (نقاشی) ضروری است، فرم و محتوای محصولات هنری (آثار نقاشی) تحت تأثیر عواملی همچون «ماهیت بافت گفتمانی مسلط در جامعه»، «افق اجتماعی» و همچنین «منازعات گفتمانی درون میدان نقاشی» تعیین می‌شود. این پژوهش از طریق بررسی آثار، به تحلیل بافت گفتمانی جامعه و ارتباط آن با گفتمان‌های جاری در میدان نقاشی می‌پردازد و بدین ‌وسیله به تبیین راه‏ها، شیوه‏ها و مکانیسم‏هایی می‌پردازد که از طریق آن، شرایط اجتماعی مزبور، نوآوری و تولید هنری را در سال‌های مزبور ممکن‌ می‏سازد و در نهایت به رابطه‌ی دیالکتیک هنر و ساختار اجتماعی اشاره می‌کند.